به یاد محمدطاها گُل پرپر شده

شقایق بودی و دیری نماندی

سرود زندگی رفتی نخواندی

سی و یک شهریور سال نود و هفت

محمد طاها اقدامی سوی خدا رفت

پدر خمیده گشت و مادر داغدار

قلب خواهر سوخت و ملت عزادار

در سن نونهالی افسوس ما که طاها

گردید شهید و پر زد او سوی حق تعالی

آغوش مادرش بود تیر بلا بر او خورد

پیک عجل چه جانسوز او را به ما سوا بُرد

تنها نه مادر او غمگین بُود چُو بابا

ماتم گرفته بر دل چون خواهرش مُبینا

زتیر شوم آن پست و ناجوانمرد

لبیک یا حسین گفت آن نوگُل جوانمرد

طاها رفت و دل­ها عاشقانه سوخت

هم­دل آشنا هم دل بیگانه سوخت

او گُلی بود اندر گلستان لاله­ها

از دل آسمان بر آمد بسی ناله­ها

اکنون به که تشبیه کنیم او را

علی­اصغر(ع) یا شهدای دشت کربلا

خردسال­ترین شهید که رفت او سوی خدا

بُود او مایه افتخار اسلام و ایران و اذان ما

به فرمان رهبر و ارتش و سپاه ما

امن است همیشه کشور و سرزمین ما

بادا درود به خاندان اقدامی

طاها تو در بهشت جاودان مانی

رهبر بوسه زد بر پیراهن طاها

اشک­ها جاری شد زدیده­اش آنجا

ای عزیز رفته آمدی به خواب مادر

بیدارگشتی و پرسیدی تو حال مادر

آرزوی رفتن به مدرسه روزگاری

کنون لاله­ها کاشته­اند یادگاری

آن گُل که خدا داد از ما خدا گرفت

تقدیر چنین بود قسمت و سرنوشت

إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ

آن طاها شهید گشته لاله­گون

بُد صغیر حادثه آن کودک اندرمیان

در ره حفظ دین و ولایت او داده جان

آرزوی پدر طاها شهادت است و بس

انتقام گرفته شده از خصم ناکَس

فردا که گُل روید در فصل بهاران

لاله­ها روید از خون آن شهیدان

کنون کشور ما در صلح و آرامش است

بادشمن مدارا با دوست سازش است

الهی هماره شاد و سلامت باشید

در پناه خدا و آل محمد (ص) باشید

این سروده جورمند» تقدیم بر شما

حق مطلب ادا نشد ببخشید مرا